Bana Dokunma -TaherehMafi #Dex

Dex etiketiyle çıkan Bana Dokunma ilk başlarda anlamakta ve yazarın yazım tarzına adapte olmakta güçlük çektiğim bir kitaptı. Fakat kitap ilerledikçe yazarın yazım tarzından keyif almaya başladım. Yazım tarzı nasıl derseniz  yazar Juliette’nin sakladığı duygularının üstünü bu şekilde çizmişti.

Bana Dokunma bir distopya. Kitabın geçtiği dünyada hayvanlar ölmüş -öyle ki ana karakter Juliette bir kuşun nasıl uçtuğunu inanamıyor-zaten kız kuş görmek için yanıp tutuşuyor, hiç görmemiş :P --, mevsimler yok olmuş, rezervler tükenmiş ve kimyasal madde kirliliği vardır. Yeniden Kuruluş adı verilen bir topluluk insanlara bu sorunlarına son verebileceğine dair çözümler üretiyor –mu acaba ? :P-.

Ben bir canavardım.

Kitabın başına dönmek gerekirse Juliette 264 gündür Yeniden Kuruluş’un hapishanesinde ve 6,336 saattir kimseye dokunmamış çünkü dokunuşu ölümcül. 264 günün ardından kaldığı hücreye –hücre dediğime bakmayın 13 metrekarelik küçücük bir alan- bir erkek atılır; Adam.

Juliette Adam’ın gelmesine aslında sevindimi, üzüldümü tam anlayamadım. Aklı başka söylüyor, ağzı başka. :P İşte bu anlarda yazar Juliette’nin gerçek düşüncelerinin üstünü çizmişti ve buda bence kitaba farklılık katmıştı.

Bir süre sonra Juliette için her şey değişiyor ve hücresinden çıkıyor, burada Warner –hiç sevmiyorum seni, keşke ölsen :P – devreye giriyor. Warner biraz ilginç biri, babası Yeniden Kuruluş’un başındaki kişi. Anlayacağınız Warner baya kıdemli.

Juliette ve Warner arasındaki sahneleri okurken keyif aldım. Juliette’nin sivri dilli cevapları ve Warner’ın onu her defasında alttan alması hoştu. Adam ne oldu derseniz o hala buralarda ve Juliette için çok önemli. Arada her kitapta olduğu gibi bir aşk var ve bu aşkın ilerleyen kitaplarda aşk üçgenine dönüşeceğini görmüştüm birkaç yerde okumadım, bilmiyorum. :D

‘’ ‘’Tabii ki seni tanıyorum.’’ Sesim boğuk bir fısıltı halinde çıkmıştı. Gözlerimi sımsıkı kapattım.

Seni her gün ebediyen hayatımın her kalp kırıklığı dolu anında hatırlıyorum. ‘’Bana insan gibi bakan tek kişi sendin.’’ ‘’

Kitap sonlarına doğru Juliette’nin yaşadığı şeyler çok fazla geldi bana. Tek bir kişinin bunları yapabilecek olması pek inandırıcı değil, özel gücün var anlarımda biraz zor be gülüm. :P

Genel olarak değerlendirmek gerekirse kitaba büyük ümitlerle başlamıştım. Ümidimi tam karşılayamasa da yine de  hoşuma gitti. O sondan sonra devamında ne olacak çok merak ediyorum. Umarım ilerleyen kitaplarda olaylar biraz daha yerine oturur.